Έχουν περάσει εκατομμύρια χρόνια και η Γη έχει γεράσει. Τα ψηλά βουνά της έχουν διαβρωθεί και τα ποτάμια της κυλούν πια νωθρά ανάμεσα σε παράξενα δέντρα με σκουρόχρωμο φύλλωμα. Ο κόκκινος ήλιος ρίχνει μονάχα ένα θαμπό φως, ενώ οι νύχτες είναι σκοτεινές, αφού το φεγγάρι έχει χαθεί προ πολλού από το στερέωμα. Αλλόκοτα πλάσματα κυκλοφορούν στις ερημιές του κόσμου και οι ελάχιστοι άνθρωποι ζουν σε μικρές απομονωμένες κοινότητες, περιμένοντας μοιρολατρικά τη στιγμή που ο ήλιος θα σβήσει βυθίζοντας τον κόσμο στον τελευταίο αιώνιο χειμώνα.
Η μαγεία ξαναζεί, και οι λιγοστοί γνώστες της μπορούν να αλλάξουν την ίδια τη φύση. Ένα ξόρκι, κατάλληλα ειπωμένο, μπορεί να φέρει κάποιον δαίμονα μέσα από τα σκοτάδια του απείρου ή να δημιουργήσει ένα πλάσμα απερίγραπτης ομορφιάς.